MAURICE LEMOINE
20 Ağustos, gece saat 22.00… Ekvador’un ekonomik başkenti, “Pasifik’in İncisi” Guayaquil’de hava zifiri karanlık. Televizyonlar haberleri veriyor. Yurttaş Devrimi Hareketi’nin (RC) sol görüşlü adayı Luisa González, cumhurbaşkanlığı seçimlerinin ilk turunu yüzde 33.61 oyla kazandı. Yüzde 23.47 oranında oy alan ve multimilyoner bir muz kralının oğlu olan iş insanı Daniel Noboa (Ulusal Demokratik Eylem, ADN), ikinci turda onunla yarışacak.
Coşku, sevinç gösterileri, havai fişekler, atılan sloganlar… Hiçbiri yok! Oysa hava ılık, neredeyse sıcak. Zafer kazanan taraftaysanız kutlama zamanı. Ama ortalıkta kimseler yok! Guayas Nehri kıyısındaki gezinti yolu Malecón’da kimse görünmüyor; sadece 12. Cadde’deki bir otelin ışıklandırılmış havuzunun başında yaklaşık altmış Noboa destekçisi toplanmış. Kent merkezindeki San Francisco Meydanı ve Centenario Parkı, sütunlu sokakların karanlığa gömülmüş kaldırımlara yığılmış kaygı uyandıran dilenci gruplarının belli belirsiz kımıldanmaları dışında hareketsiz. Belediye Sarayı’nın etrafı da ıssız. Oysa ki kent RC tarafından yönetiliyor. Sanki dünyanın sonu gelmiş gibi “kentin üzerine korku hakim”, koca şehir “endişe limanı” olmuş… Belli belirsiz bir sezgi: “Belki buralarda oyalanmamak daha iyi olur.”
Özel İçerik
Bu içerik sadece gazeteye abone olan okuyucular içindir.Yazının devamını okumak için gazetemize abone olmak ister misiniz?
