İsrail ordusu oturma odanızda

ALAIN GRESH

“Utançtan önce doğdu…” 2024 yılına girmek üzereyken izlediğimiz haberlerde bu sözcüklerin çok iyi tarif ettiği kişiyi de tanıdık. Roketler gecenin karanlığında gökyüzüne beyaz izler bırakırken bu adam öfkesini gizleyemiyordu: “İsrail’in Hamas’ı neden ortadan kaldırması gerektiğini merak edenlere işte cevap. Hamas teröristleri, yeni yıla girilen gece yarısı İsrail şehirlerini ayrım gözetmeksizin bombalıyor. İsrail bu tehdidi kesin kez ortadan kaldırmalı!” Yaşamını yitiren İsrail’lilere üzülmemek tabi ki söz konusu değil ancak 31 Aralık günü, yılbaşında ve ertesi gün, Gazze’ye yönelik bombalamalar aralıksız devam etti ve her gün 100 ile 300 kişinin ölümüne neden oldu. Birkaç gün sonra, en az yüzde 30’u çocuk, 22 bin “etkisiz hale getirilmiş” Filistinli sayısı daha da artacaktı. Sadece birkaç gün önce, İsrail’in adeta bir yeni yıl hediyesi gibi Maghazi mülteci kampına düzenlediği bombalı saldırıda 100 kişi ölmüş; bahse konu olan kişi bu konuda sessiz kalmıştı. İsrail ordusunun Fransa doğumlu yedek albayı Olivier Rafowicz, Fransız Yahudilerinin İsrail’e göçüne yardım etmekten sorumlu Yahudi Ajansı’nın temsilcisiydi ve 7 Ekim’den bu yana Gazze’ye karşı daha önceki savaşlarda olduğu gibi İsrail’in sözcülerinden biri oldu. 2015 yılında, Avigdor Lieberman’ın İsrail Beitenou (İsrail Evimizdir) partisine katıldı; tam da dışişleri bakanı da olan Lieberman’ın uluslararası hukuka göre suç olan İsrail’in Filistinli vatandaşlarından bazılarını ülke dışına “transfer etme” planı üzerinde çalıştığı sırada… Rekabetin acımasız olduğu aşırı sağdaki bu konumu, kendisinin Fransız yönetim ve medya çevrelerinde dostane ilişkiler geliştirmesine engel olmuyor.

Televizyon ve radyolarda ciddi bir sorgulanma korkusu olmadan caka satıyor. Bu konumunu ise Fransız Ulusal Televizyonları, Parlamento Kanalı (LCP) ve Fransızca yayın yapan Belçika Radyo Televizyonu (RTBF) ile çalışan StudioFact Media Group’un yöneticisi ve Fransız İş Hareketi (Medef) yönetim kurulu üyesi olan eşi Roxane Rouas – Rafowicz’in ilişkilerine borçlu. Daha da inanılmaz olanı ise Rouas – Rafowicz’in, geçen ekim ayında Ulusal France 2 kanalının “Complément d’enquete” programı için kocasının sözcüsü olduğu İsrail’in savlarını desteklediğinden kuşkulanılan bir belgesel çekmiş olması. Gazeteci Jacques – Marie Bourget’in blogunda bu konuyu ortaya çıkarması Paris’in küçük medya dünyasında herhangi bir heyecan yaratmadı. (1) 2022’de Le Parisien, StudioFact’ın yüzde 30 hissesini satın almıştı. Kâr amaçlı olmayan bağımsız medya gözlem kuruluşu Acrimed’in de belirttiği gibi, gazetenin Gazze’yle ilgili haberleri tamamen taraflıydı: “8 Ekim’den 20 Aralık’a kadar 74 baş sayfanın hiçbirinde “bombardıman” kelimesine rastlanmazken 18 başlık ve 19 manşetle Orta Doğu’daki savaş önemli bir yer işgal ediyor”. Acrimed’in makalesinde “Gazete sadece tek bir bakış açısı aktarıyor, İsrail hükümetinin Gazze’yi kendi algıladığı şekliyle dünyanın geri kalanına göstermesine hizmet ediyor. İki ayı aşkın bir süre içinde Le Parisien’in ön sayfasında tek bir Filistinli sivilin yüzü yoktu, bir tanesinin bile” ifadeleri yer alıyor. (2)